بیایید با خوشنویسی آموزش تایپوگرافی حروف فارسی را ادامه دهیم. اینجاست که سرگرمی شروع می شود:
نستعلیق یا نستعلیق نوعی سبک است که در اواخر قرن 14 میلادی در ایران شکل گرفته است. این ترکیبات بسیار متراکم را امکان پذیر می کند و بسیار روان و رسا است. Nastaligh به طور مستقیم محدود به یک پایه نیست. نامه ها شناور هستند و تمام راه های زیر پایه را ادامه می دهند. این منجر به یک خط به خوبی متعادل و معمولاً با یک حرکت صعودی در انتهای خط می شود. فهم و تسلط بر این تعادل سالها تمرین سخت را تحت یک استاد می طلبد. وقتی یک هنرمند قوانین را خم می کند تا یک ترکیب بی نظیر و در عین حال از نظر زیبایی شناختی خشنود شود ، یک قطعه خطاط می تواند زیباتر باشد.واین آموزش تایپوگرافی حروف فارسی است
Shekaste Nastaligh (به معنای "شکسته" Nastaligh) سبکی است که از نستعلیق متولد شده است. از نظر زاویه ای و مناسب برای نوشتن سریع است. و سکته های طولانی مورب آن حاکی از حس باورنکردنی حرکات و ریتم است.
https://maktabtv.com/Courses/typography/
در اواخر دهه 1800 ، دو خوشنویس استاد ، میرزا غلامرضا و میرحسین ، با خلق قطعاتی با نام سیه مشق به بررسی کیفیت بصری نستعلیق پرداختند. سیه مشق در ابتدا فقط عملی بود که خطاطان می توانند دست خود را گرم کنند و با تکرار و بارها و بارها فرم نامه ها را پالایش کنند. این شیوه ها منجر به ایجاد صفحه ای پر از کلمات و حروف شد ، از این رو نام سیه مشغ به معنای واقعی کلمه به معنی "تمرین سیاه" است. وقتی خوشنویسان فهمیدند که چه تعداد از این قطعات چقدر خیره کننده است ، به سبک خاص خود تبدیل شده است. در این قطعه ، تنها هدف این هنرمند ایجاد آثار بصری خیره کننده است. کلمات و حروف بدون توجه به معنی تکرار می شوند ، همه به خاطر ترکیب و سبک. از بعضی جهات ، یک سیاح مشق مفاهیم آموزش تایپوگرافی حروف فارسی را به شکلی پیچیده تر بررسی می کند.
رضا عابدینی یکی از طراحان معاصر است که به بررسی و گسترش امکانات تایپوگرافی حروف فارسی پرداخته است. در بسیاری از آثار خود عابدینی پایه و اساس را تجزیه می کند و کلمات و حروف فردی را دستکاری می کند تا به سبک چاپی بی نظیر خود دست یابد. اگرچه عابدینی از حروفچینی مدرن استفاده می کند ، اما سعی می کند "همانطور که می گوید ، ویژگیهای شاعرانه خوشنویسی فارسی را در پوسترهای خود زنده کند".